زمانی که در نیوکمپ، با وجود باخت تیم، هواداران یک صدا، بارسا را تشویق می کنند؛ بهترین موفقیت برای گواردیولا و مردانش محسوب می شود. پس از چهارسال، این هواداران به چیزی فراتر از نتایج ایده آل دست یافتند؛ اشاعه سبک «بارسلونیسم»؛ سبکی عمیق و صادقانه در جامعه فوتبال و فراتر از آنچه اسکوربردها نشان می دهند.

نباید از واقع بینی دور شد؛ اما هوادار واقعی زمانی مشخص می شود که با وجود شکست تیمش، هنوز به آن تیم افتخار کند. با شناختی که از بارسلونا داریم، این تیم اگر به ارزش های خود وفادار بماند، باز هم به زودی به اوج بازخواهد گشت. همیشه در پشت موفقیت های بارسا، اندیشه ای راسخ و پروژه ای برنامه ریزی شده قرار داشته است. همین فلسفه نیز باعث شد که در 20 سال اخیر، باشگاه از یک نهاد کوچک رشد کرده و به یک معیار جهانی تبدیل شود. در نهایت، گواردیولا تعالی بخش این مکتب شد و درک درست از ورزش را به همگان نشان داد.

باتوجه به آنچه در نیوکمپ شاهد بودیم؛ به نظر می رسد گاهی عدالت فوتبال شکل نمی گیرد و هوادارن هم مطمئنا این موضوع را درک می کنند. اما مهمترین نکته این است که تا آخرین لحظه به تفکر خود ایمان داشته باشیم و پرچم فوتبال را با غرور بالا نگه داریم. یاد بگیریم چگونه باید برنده بود و چگونه با باخت ها برخورد کرد. این باشگاه به بلوغ خود رسیده است. درست است که گواردیولا این میدان را از دست داد اما آنچه باقی ماند، ارزشی فراتر از این جام دارد. از این لحظه به بعد، راسل و هیئت مدیره اش باید در صدد حفظ این مکتب باشند؛ بعضی تغییرات لازم هستند ولی منشا این پروژه نیاز به تغییر ندارد.

باخت در برابر چلسی ناراحت کننده بود اما در بازی گذشته به این درک رسیدیم که بیان طعم تلخ و شیرین غذا، پس از چشیدن بسیار دشوار است. پاسخ صادقانه 80000 تماشاگر در دقیقه 92، واقعا حیرت انگیز بود.

این اتفاق، دردناک است اما اگر با همین شجاعت، به اندیشه ها و روش های خود پایبند باشیم، مطمئنا بارسلونا پیروز خواهد شد.